Alfa אלפא الفا ☑ Bravo בראבו برافو ☑ Charlie צ׳ארלי تشارلي  ☑ Delta דלתא دلتا ☑ Eco אקו اكو ☑ Foxtrot פוקסטרוט فوكستروت ☑ Golf גולף غولف ☑ Hotel הוטל هوتيل ☑ India אינדיה إيندية ☑ Juliett ג׳ולייט جولييت ☑ Kilo קילו كيلو ☑ Lima לימה ليما ☑ Mike מייק مايك ☑ November נובמבר نوفمبر ☑ Oscar אוסקר أوسكار ☑ Papa פאפא بابا ☑ Quebec קוויבק كيبيك ☑ Romeo רומיאו روميو ☑ Sierra סיירה سيرا ☑ Tango טנגו تانغو ☑ Uniform יוניפורם يونيفورم ☑ Victor ויקטור فيكتور ☑ Whiskey ויסקי ويسكي ☑ Xray אקסריי أكسري ☑ Yankee יאנקי يانكي ☑ Zulu זולו زولو

אלפא|בראבו¶ Alfa|Bravo¶ الفا|برافو¶

שָֹלוֹם سَلَام Peace

הכתב הערבי התפתח בתחילת המאה ה־5 לספירה מהכתב הנבטי והארמי לפניו. הופעת האסלאם במאה ה־7 בחצי־האי ערב, העתקתו החוזרת של הקוראן והאמונה שלשונו הערבית היא לשון האלוהים השפיעו על התפתחות הכתיבה הערבית האמנותית – הקליגרפיה. עם התפשטות האסלאם, התפתחו במקומות שונים גם סגנונות הכתב: כופי, מגרבי, פרסי וכו׳. סגנונות אחרים נולדו מסוג המצע ששימש לכתיבה – קלף, נייר, אריג, מתכת וככתובות המקשטות כלים ומבנים – ומייעוד הטקסט ותפקידו. כיוון שעסק בלשון הקודש שבה גילה האל את דברו לנביא, היה מעמדו של הקליגרף רם מזה של אמנים אחרים. שימוש אמנותי בקליגרפיה הערבית נעשה בעבר ובהווה גם כביטוי אישי ופוליטי. ظهرت الكتابـة العربية في بداية القرن الـ5 م وتطورت من الخط النبطي. ظهور الإسلام في القرن الـ7م في شبه الجزيرة العربية، ونسخ القرآن بصورة متكرّرة، والعقيدة بأنَّ اللغة العربية هي اللغة الإلهية كل ذلك ترك آثاره على الكتابة العربية الفنية – فنون الخط العربي. مع توسّع العالم الإسلامي تطورت في أماكن مختلفة أنواع خطوط جديدة: الكوفي، المغربي، الفارسي وغيرها. أطلق على أنواع أخرى من الخطوط أسماء وفق المواد التي يُكتب عليها: الرّق، والورق، والنسيج، والمعادن، وكتابات تزخرف الأدوات والمباني – والغرض من النص ووظيفته. بسبب اشتغال الخطّاط مع اللغة المقدّسة التي أنزل الله عبرها وحيه إلى النبي، فقد كانت مكانته أعلى من مكانة الفنانين الآخرين. استخدم الخط العربي فنيًا في الماضي ولا زال يستخدم في الحاضر للتعبير الذاتي والسياسي أيضًا. Arabic script appeared in the early 5th century CE, as a development of Nabataean script. The rise of Islam in the 7th century in the Arabian Peninsula, repeated copying of the Quran, and the belief that Arabic is God’s language influenced the development of calligraphy — the artistic writing of Arabic. As Islam spread, different styles of writing evolved in different regions: Kufic, Maghrebi, Persian, etc. Other styles developed from the writing materials used — parchment, paper, textiles, metal, and inscriptions decorating utensils and buildings — and from the texts’ purpose and function. Since they were involved with the sacred language in which God revealed his word to the Prophet, calligraphers had a more elevated status than other artists.

גיא בן נר — ערכת בית־עץ Treehouse Kit عدة بيت الشجرة 2005 קוקו פוסקו, ”מחר, אני אהפוך לאי“ — 14 בספטמבר עד ה־07 ביוני KunstWerk, ברלין

בעבודה זו בן נר, אז אב צעיר, מציב במרכז מטבח ביתו ערימת חול ועליה עץ דקל. בדומה למשחקי הדמיון של ילדים בסלון הבית, בן נר מדמיין בריחה אולטימטיבית מהציוויליזציה – היסחפות לאי בודד. אבל בשונה ממשחקי ילדים, בן נר מתמודד עם הבדידות שכפה על עצמו ועם הניכור המתקיימים בלב ליבה של הסיטואציה המשפחתית. במבט לאחור על עבודת הווידאו הראשונה של בן נר, נדמה כי הוא הניח בה את יסודות השפה שלו: אזכורים של יצירות ספרותיות וקולנועיות (רובינזון קרוזו של דניאל דפו, סרטי סלפסטיק), ציטוטים מיצירות אמנות, שימוש באמצעים זמינים, ועירוב בין חייו הפרטיים לעבודת האמנות. כותרת העבודה מתייחסת לתאוריות של ג׳ורג׳ ברקלי, הפילוסוף האמפיריציסט שדגל במוטו: esse est percipi, כלומר, להיות פירושו להיתפס בחושים. לאורך הסרט הקריינות מדגישה את בדידותו דרך העובדה שאין עדים לתשוקותיו ומאווייו. מנגד, יש מעין רגישות יתר של החושים, כפי שמעיד הגיבור בסרט: ״אין אף רגע שבו הגוף שלי לא חייב לגעת במשהו. לעמוד על הקרקע, לשבת על כיסא, לשכב במיטה. המגע עם העולם בלתי נסבל. כל נקודת מגע מגרדת.“ העבודה נוגעת בפיצול בין הצורך באוטונומיה ובחיים המספקים כל צורך ללא הזדקקות לזולת, ובין תשוקות מיניות, שאיפות חברתיות והשתייכות למקום שאפשר לקרוא לו ״בית“. يضع بن نِر، أبًا شابًا عند صنع العمل، في مطبخ بيته كومة رمل يغرس في وسطها نخلة. يتخيل بن نِر في عمله، كطفل يلعب لعبة خيال، ملاذًا من الحضارة يتجسد في الانجراف إلى جزيرة مهجورة، لكن على عكس ألعاب الأطفال، يواجه بن نِر شعورًا بالوحدة التي فرضها على نفسه، والاغتراب الكامن في أساس الكيان الأسري. يبدو عمل بن نِر الأول عندما ننظر إليه اليوم أنه يحتوي على مجمل أسس لغته الفنية: إشارات إلى أعمال أدبية وسينمائية كلاسيكية (”روبنسون كروزو“ لدانيال ديفو وأفلام سلابستيك)، اقتباسات من أعمال فنية، استخدام الوسائل المتاحة له، والدمج بين حياته الخاصة والعمل الفني. يشير عنوان العمل إلى نظريات جورج بيركلي، الفيلسوف التجريبي الذي آمن بالشعار القائل: esse est percipi، أي ”أن تدرَك بالحواس يعني أن تكون“. يؤكد السرد طوال الفيلم على وحدة الفنان التي تبرز إبان انعدام وجود أي شاهد على عواطفه ورغباته. بالمقابل، فإن للحواس حساسية زائدة كما يقول البطل: “ما من لحظة لا يلمس فيها جسدي شيئًا، يخطو على الأرض، يجلس على كرسي، أو يستلقي على السرير. الاحتكاك مع العالم لا يطاق، كل لمسة تتحول إلى حكة. قد يكون هذا خوفا من اللمس، أو قد يكون عقدة إيكاروس”. يتناول العمل الانقسام بين الحاجة إلى الاستقلالية والحياة التي ترضي كل رغبة دون الحاجة إلى الآخرين، وبين الرغبات الجنسية والطموحات الاجتماعية والانتماء إلى مكان يمكن أن نسميه ”بيتًا“.

In this work, Ben Ner – then a young father – places a pile of sand topped with a palm tree in the middle of his home kitchen. Like children’s imagination games in the living room, Ben Ner imagines an ultimate escape from civilization: drifting out to a deserted island. But unlike children’s games, here Ben Ner grapples with the loneliness he has imposed on himself and with the alienation that occurs at the heart of a family situation. In retrospect, in this video work – Ben Ner’s first – he appears to have laid the groundwork of his language, with its references to literary and cinematic works (Daniel Defoe’s Robinson Crusoe, slapstick films), quotes from works of art, the use of readily available materials, and the meshing of his personal life with the artwork. The title of the work is an allusion to the theories of George Berkeley, the empiricist philosopher who famously coined the phrase esse est percipi (to be is to be perceived). Throughout the film, the narration underscores the artist’s loneliness by the fact that there are no witnesses to his passions and desires. Conversely, there is a kind of hypersensitivity of the senses, as attested by the film’s protagonist: “There isn’t a moment in which my body is not compelled to touch something – stepping on the ground, sitting on a chair, lying in bed. The contact with the world is unbearable: every point of touch becomes itchy.” The work touches upon the split between the need for autonomy and a life that fulfills one’s needs without depending on others – and between sexual desires, social aspirations, and belonging to a place that can be called “home.”

טבע שני Second Nature / تستعير خرافات إيسوب سلوكيات اجتماعية بشرية من عالم الحيوان لأغراض تربوية وترفيهية. في ﴿الطبيعة الأخرى﴾، يعتبر ترويض الحيوانات بحد ذاته استعارة لجهود الإنسان ومساعيه للتحكم بالطبيعة. يزيح بن نِر التركيز تدريجيًا من الحيوانات إلى الناس، ويتصرف مثلهم في دوره كمخرج، مروضًا المرَّوّضين.

الِاتِّـــحادُ ← הָאָרֶץ 4№ Libération הַצּוֹפֶה إِلْقُدْس Trybuna Śląska זְמַן תֵּל־אָבִיב 6№

Season3 Eps2

تختلف אנושי Winter لعلم מופשט Redish وظيفته קולנוע Movie أصبحت יוון Alpha اشتغال פסטיבל Quit نظامنا תזמורת Egypt يستخدم סמל العربية חמציץ Greece

الْعَرَبِيَّةُ לַפְּלַנְד prêt-à-porter